Znak za pytaniem

Wbrew temu, co mówi tytuł, i co chciałaby, wraz z tytułem, narzucić nam muzyka językowych przetasowań, Konrad Wojtyła nie stawia znaków za, ale przed pytaniem. Na tym, oprócz innych cnót, polega siła tych intrygujących wierszy. Najczęściej to znaki, które łatwo przeoczyć: jakieś nie, jakieś nic. Zaprzeczenia i nicości, zniknięcia i nieobecności, ale też przesunięcia, przewrotki i przesłowienia, obowiązkowo w liczbie mnogiej, nieraz kończące się na że, po których pojawić się może, już poza wersem i jakby do nich w kontrze, pytanie, ostatni ze znaków tej poezji. Znaczyć ciszę za pytaniem każdy z nas będzie musiał już na własny rachunek.Jerzy Jarniewicz Skoro, jak twierdzi Konrad Wojtyła, „-wszystko uchyla się przed znaczeniem”-, to zadaniem poezji najpewniej pozostaje poszukiwać miary owego uchylenia, ewentualnie ponownie stawiać do pionu ową mityczną całość, która kapituluje przed każdym poetyckim gestem. Gestów językowych w tych nowych wierszach znajdzie czytelnik bez liku. Nie są to wystudiowane pozy. Raczej chodziłoby o grę dobrych, a nawet najlepszych, awangardowych manier, jakimi wypada się wykazać, kiedy „-wszystko”- leży w gruzach, a przecież nie jest to powód do większych niepokojów. Niepokojące natomiast jest to, jak z tą świadomością radzi sobie wiersz współczesny. Ten pisany przez Wojtyłę radzi sobie doskonale.Krzysztof Siwczyk [znak za pytaniem]Zrób stos i opisz skok –- na świętość,bardziej tak niż śmak i śnieg, i ołtarzw martwym punkcie- kłam, że w dymieskrapla się rtęć, a brokat starej architekturybłyszczy się i lśni –- mów, że ślini nas sen iprzez sen jest zły, że tu masz to, a tam masz nic,albo że obłęd- skutki sutry. Himalajebez zabezpieczenia –- w najlepszym razie rakalbo hipotermia- że humor flegmy, dowcip,co nie bawi nikogo poza zbawianym- że nie istniejenic, na co można by się powołać –- nie woła nas nic,co mogłoby istnieć- że wszystko uchyla sięprzed znaczeniem i boi się, i drży- że mierzymysię już miarą rzeczy ostatecznych i ten gest,co otwiera wszystkie drzwi- że ogień, że krzyżi jak wypadasz z ram wiersza i spadasz –- i kiedyskreślasz znak za pytaniem- językiem, że.(fragment książki) Konrad Wojtyła (1979) –- poeta, dziennikarz, krytyk literacki, wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Autor pięciu książek poetyckich, m.in.: może boże (2010) –- nagrodzonej Lubuskim Wawrzynem Literackim i Czarny wodewil (2013) oraz zbioru wywiadów Rewersy. Rozmowy literackie (2014). Przełożył z jidisz na polski wiersze Eliasza Rajzmana zebrane w tomie Mech płonący (2015). Współredaktor książki Rafała Wojaczka Nie te czasy. Utwory nieznane (2016). Tłumaczony na język angielski, niemiecki, ukraiński, czeski i słoweński. Mieszka w Szczecinie. Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr ZdanowiczWydano w ramach realizacji zadania publicznego „-Mecenat kulturalny Miasta Szczecin”-.