Smuta

odpływa w stronęwyspy umarłychdno grzebie kości krew nie rysuje się barwnierozlał smutędalej niż rzekę zimowym świtemw którym zakrył chmuręwyszedł z cienia nasion los pociągnął go z krawędzido lotu zanim straciwszystkie pióra(fragmenty książki) Franciszek Lime jest poetą nieznajomym. Sączy powoli i cierpliwie krople słów, które niepostrzeżenie urastają do rozmiaru fal rzecznych, będących w tym przypadku widzialnym odzwierciedleniem dna istnienia. Niczym mnich-pokutnik przemierza ustronia, aby odszukać zalążki bytu i niebytu, skosztować okruchów światła i ciemności. Z każdą dławioną, milknącą frazą zaprasza toń do tańca, a następnie odżywa nad brzegiem i prosi o jeszcze mniej. Pozwala dopalać się świecom, przy których zapewne pisuje swoje wiersze, i smugami dymu unoszącymi się nad kartkami próbuje chwytać w potrzask pustkę i smutę. W ten sam sposób Franciszek Lime pragnie zgubić za sobą nawet ciszę.Bartosz MałczyńskiFranciszek Lime (ur. 1984), absolwent filozofii i farmacji, publikował w „-Wyspie”-, „-Pograniczach”-, „-Śląsku”-, „-Red”-, „-Latarni Morskiej”-, „-Helikopterze”- i „-Frazie”-. Lubi nocne spacery i zapach żywicy. Często można go spotkać w lesie. Mieszka na wsi.Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz