Rozdzielona wspólnota

W książce próbowałem uchwycić miarę zjawiska, które głęboko naznaczyło pewien aspekt kultury europejskiej: chodzi o pragnienie, aby społeczeństwo [...] przybrało postać dzieła, to znaczy realności, która osiągnęła swój docelowy i doskonały kształt, realności wypełnionej znaczeniem ostatecznym. Pragnienie to rodzi się u Platona, w nieco odmienny sposób dochodzi do głosu w starożytnym Rzymie, zyskuje nową postać w ramach "suwerenności" nowożytnego państwa, by następnie dzięki Rousseau, pojawić się w kontekście idei republiki demokratycznej. W pełni jednak wyraziło się ono w formie tego,co określa się mianem dwudziestowiecznych totalitaryzmów [...]

(Z Przedmowy)