Procesy urbanzacyjne na terenach turystyczno-wypoczynkowych strefy podmiejskiej Łodzi

Przedmiotem badań są procesy urbanizacyjne, a więc złożone, wszechstronne i trwałe przekształcenia o uniwersalnym oddziaływaniu, zachodzące na wielu
płaszczyznach: demograficzno-zawodowej, ekonomicznej, przestrzenno-fizjonomicznej
i kulturowej1. Prowadzą one do wykształcenia się specyficznego rodzaju przestrzeni – przestrzeni urbanizacji (ew. zurbanizowanej), która ma cechy miejskie. Podjęte badania miały na celu ukazanie charakteru i stopnia urbanizacji dokonującej się we wszystkich sferach. Podmiotem badań są tereny turystyczno-wypoczynkowe leżące w strefie
podmiejskiej Łodzi. Do szczegółowych analiz zakwalifikowano 24 miejscowości
wypoczynkowych (rys. 1, zał. 1), z których dziewięć – według typologii funkcji
wypoczynkowej2 A. Matczaka (1982) – miało ją ukształtowaną (Grotniki, Janówka, Justynów, Nowy Świat, Sokolniki Las, Swędów, Ustronie, Wrząca, Żabiczki), a 15 silnie zaawansowaną w przemianach (Anielin Swędowski, Cesarka, Dąbrowa, Emilia, Jedlicze A, Kwiatkowice, Łagiewniki Nowe, Rąbień AB, Rosanów, Rydzynki, Starowa Góra, Tworzyjanki, Wiśniowa Góra, Zielona Góra,
Zofiówka).
Zakres merytoryczny pracy obejmuje zagadnienia związane z procesami urbanizacyjnymi,
zachodzącymi we wszystkich aspektach, tj. demograficzno-zawodowych,
ekonomicznych, przestrzenno-fizjonomicznych i kulturowych. Zakres przestrzenny (in. terytorialny) wyznacza strefa podmiejska Łodzi, a szczególnie obszar o powierzchni 101,26 km2 znajdujący się w granicach administracyjnych
(lub geodezyjnych) 24 badanych miejscowości turystyczno-wypoczynkowych.
Zakres czasowy dotyczy okresu od powstania terenów i sołectw wypoczynkowych do chwili obecnej, zaś szczegółowa analiza uwzględnia lata 2004–2006. Przy interpretacji uwzględniono również wydarzenia wcześniejsze, przeważnie mające miejsce po 1989 r. (...)