Problem formy w sztukach plastycznych

Książka (1893) jest bardzo ważnym głosem w rozwijającej się u schyłku XIX wieku estetyce formalistycznej. Z jednej strony tłumaczy proces twórczy, odnosząc go do sposobu ujmowania formy przez artystę, z drugiej natomiast buduje podstawy teorii czystego widzenia. Zaproponowane przez Hildebranda w tej rozprawie pojęcia weszły na trwałe do nauki o sztuce.

Adolf von Hildebrand (1847-1921), niemiecki rzeźbiarz przez długie lata mieszkający we Włoszech, autor licznych dzieł zarówno pełnoplastycznych (w tym pomnikowych), jak i reliefowych, utrzymanych w konwencji rzeźby antycznej. Jego rozprawa Problem formy w sztukach plastycznych (1893), wyrastająca z własnych doświadczeń, jest bardzo ważnym głosem w rozwijającej się u schyłku XIX wieku estetyce formalistycznej. Z jednej strony tłumaczy proces twórczy, odnosząc go do sposobu ujmowania formy przez artystę, z drugiej natomiast buduje podstawy teorii czystego widzenia. Zaproponowane przez Hildebranda pojęcia weszły na trwałe do nauki o sztuce.