Nomada

Gusłaczłowiekuw każdym miejscu w którym krzyżują sięwir z szumemwypalony zostaniesz jak drewnojak Aniela Mrowcowa nad głowami dzieci uniesiesz popiółi nie powstanie więcej żadna zasada ani odczyn więcprzylgniesz do bezdroży jak do szczęściaczekając na zmrok od czeskiej strony Karkonoszy Nomadao każdą rzecz ubiegamy się w kolejkachi po dwa razy gubimy w życiujedziemy przez Opolewieziemy piecnaczepę ziemniaków wydartych ziemiza parę lat skończy się ojczyzna ludowaojciec umrze na nocnej zmianieprzyniosą nam jego skórzany pasek nesesernadgryzioną kanapkę z ogórkiemnaniosą pyłu nie domkną drzwi zaprowadzą do prosektoriumz okna obserwować będę budynkizakładu przeróbkiszyb przebijający półmrokdwudziestą pierwszą gwiazdę nowej konstelacjia tymczasem jedziemy przez budzące się Gliwicedom opuszczony przez Hackmanówdom opuszczony przez nas stoi u podnóża wulkanu